Dziesięć przykazań

[Po raz pierwszy opublikowano jako część dzieła A Body of Practical Divinity w 1692 r.]

Spis treści

1. WPROWADZENIE

1.1 Posłuszeństwo

Słuchaj, Izraelu; dzisiaj stałeś się ludem Jahwe, twego Boga.
Dlatego będziesz słuchał głosu Pana, twojego Boga i pełnił Jego przykazania.(5 M. 27: 9-10).

Czego Bóg wymaga od człowieka?

Posłuszeństwa objawionej woli Bożej. Nie wystarcza usłyszeć głos Boga - musimy być posłuszni. Posłuszeństwo jest częścią czci, jaką winniśmy oddawać Bogu. "Jeśli jestem Ojcem, gdzie jest moja cześć?" (Mal 1:6) Posłuszeństwo jest życiodajną krwią religii. "Słuchajcie głosu Pana Boga" i wykonujcie Jego przykazania. Posłuszeństwo bez poznania jest ślepe, a poznanie bez posłuszeństwa jest chrome. Rachela była piękna z wyglądu, lecz będąc bezpłodna powiedziała: "Daj mi dzieci, bo inaczej umrę". Tak też jeśli poznanie nie rodzi dziecka posłuszeństwa, umrze. "Posłuszeństwo jest lepsze niż ofiara" (1 Sam 15:22). Saul sądził, że wystarczy, że złoży ofiary, pomimo swego nieposłuszeństwa Bożemu przykazaniu; jednak "posłuszeństwo jest lepsze niż ofiara". Bóg odrzuca ofiarę, jeśli nie ma w niej posłuszeństwa.

Bo nic nie powiedziałem ani nie nakazałem waszym przodkom, gdy wyprowadzałem ich z Egiptu, co do ofiar całopalnych i krwawych, lecz dałem im tylko przykazanie: Słuchajcie głosu mojego, a będę wam Bogiem, wy zaś będziecie Mi narodem. Chodźcie każdą drogą, którą wam rozkażę, aby się wam dobrze powodziło. Jer. 7:22-23

Nie chodzi tutaj o to, że Bóg nie nakazał im spełniania tych rytuałów religijnych. Chodzi o to, że Bóg oczekuje przede wszystkim posłuszeństwa, bez którego ofiara jest jedynie pobożną głupotą. Bóg dał nam swe prawa abyśmy byli im posłuszni. "Prawa moje wypełniajcie, ustaw moich przestrzegajcie i według nich postępujcie; Ja, Pan, jestem Bogiem waszym." (3 M 18:4 BW). Po co król publikuje edykt jak nie po to właśnie, aby go przestrzegano?

Co jest podstawą posłuszeństwa?

Spisane Słowo. To jest właściwe posłuszeństwo, jakiego wymaga Słowo; nasze posłuszeństwo musi być zgodne ze Słowem tak jak kopia z oryginałem. Gorliwość religijna, jeśli nie jest zgodna ze Słowem, nie jest posłuszeństwem, lecz wymysłem religijnym. Tradycje papieskie, które nie mają żadnej podstawy w Słowie, są obrzydliwością. Bóg powie: Quis quae sivit haec? "Któż tego od was żądał?" (Iz 1:12). Apostoł potępia oddawanie czci aniołom, gdyż był w tym cień uniżenia (Kol 2:18). Żydzi mówili, że nie są tak śmiali, aby przychodzić do Boga osobiście; chcieli być bardziej pokorni i padali na twarz przed aniołami, pragnąc by ci przedłożyli ich prośby Bogu. Jednak tego rodzaju pokaz pokory jest wstrętny Bogu, ponieważ nie ma on żadnego uzasadnienia w Słowie.

Jakie musi być nasze posłuszeństwo, aby było miłe Bogu?

1. Musi być cum animi prolubio — ochocze i radosne, gdyż w innym wypadku jest to pokuta a nie ofiara. "Jeśli zechcecie i będziecie posłuszni" (Iz 1:19). Chociaż służymy Bogu w słabości, możemy służyć mu sercem ochoczym. Bardzo lubicie widzieć, jak wasi słudzy wykonują swe obowiązki z radością. Pod zakonem Bóg chciał mieć ofiary dobrowolne. [5 M 16:10]. Obłudnicy są posłuszni Bogu niechętnie i wbrew swej woli; facere lecz nie velle bonum (czynią dobrze, ale nie z ochoczego serca). Kain przyniósł swą ofiarę, jednak nie przyniósł jej w swym sercu. Prawdziwą zasadą jest: Quicquid cor non facit, non fit (czego serce nie wykona, to nie jest wykonane). Duszą posłuszeństwa jest dobrowolność. Bóg czasami przyjmuje wolę uczynienia czegoś bez wykonanej pracy, lecz nigdy nie przyjmuje pracy wykonanej dla Niego w sposób wymuszony. Radosne serce pokazuje, że w wykonywanym obowiązku jest miłość; a miłość jest w naszej służbie tym, czym dla owoców jest słońce, które zmiękcza je i czyni dojrzałymi, sprawiając, że lepiej smakują.
2. Posłuszeństwo musi być gorące oraz żarliwe. "Płomienni duchem Panu służcie" (Rz 12:11). Quae ebullit prae ardore. Nasze serce musi niczym wrząca woda wrzeć od gorących uczuć w służbie Bożej. Uwielbieni aniołowie, płonący gorliwością i żarem nazwami są serafinami, są wybrani przez Boga by Mu służyli w niebie. Ślimak pod zakonem był zwierzęciem nieczystym, ponieważ jest zwierzęciem głuchym i powolnym. Posłuszeństwo bez żarliwości jest jak ofiara bez ognia. Dlaczegóż nasze posłuszeństwo nie miało by być żywe i żarliwe? Bóg zasługuje na pełnię i siłę naszych uczuć. Domicjan nie chciał, by jego posąg wyrzeźbiono w drewnie bądź wykonano z żelaza, lecz ze złota. Żywe uczucia ozłacają służbę. To właśnie żarliwość sprawia, że posłuszeństwo jest miłe. Eliasz był płomienny duchem i jego modlitwa otworzyła i zamknęła niebiosa; a kiedy znowu się modlił, ogień spadł na jego wrogów [2 Krl 1:10]. Modlitwa Eliasza ściągnęła ogień z niebios ponieważ była modlitwą żarliwą - wzniosła żar do niebios. Quicquid decorum ex fide proficiscitur. Augustyn.
3. Posłuszeństwo musi obejmować całość, musi rozciągać się na wszystkie przykazania Boże. "Wtedy nie doznam wstydu (albo jak jest w hebrajskim - lo Ehosh - zaczerwienić się), kiedy czynić będę wszystkie Twe przykazania." (Ps 119: 6). Quicquid propter Deum fit aequaliter fit [Wszystkie Boże przykazania wymagają jednakowego wysiłku]. Wszystkie Boże przykazania mają na sobie pieczęć władzy Bożej, i jeśli jesteśmy posłuszni jednemu z nich ponieważ tak nakazuje Bóg, musimy być posłuszni wszystkim. Prawdziwe posłuszeństwo płynie we wszystkich obowiązkach religijnych niczym krew biegnąca we wszystkich żyłach, albo słońce przez wszystkie znaki Zodiaku. W dobrym chrześcijaninie widać harmonię ewangelicznej pobożności i moralnej sprawiedliwości. Tutaj niektórzy odkrywają swoją obłudę: są posłuszni Bogu w niektórych rzeczach, które są łatwiejsze i mogą podnieść ich reputację; lecz nie czynią pozostałych rzeczy. "Jednej rzeczy ci brakuje" - unum tibi de est [Mk 10:21]. Herod chętnie słuchał Jana Chrzciciela, jednak nie chciał zerwać swego kazirodczego związku. Niektórzy się modlą, ale nie chcą dawać jałmużny, inni z kolei dają jałmużnę, ale nie chcą się modlić. "Dajecie dziesięcinę z mięty i kopru, a zaniedbaliście to, co jest ważniejsze w Zakonie: sądu, miłosierdzia i wiary" [Mat 23: 23]. Borsuk ma jedną łapę krótszą niż drugą; tak też i niektórzy ludzie mają krótsze ręce w wykonywaniu jednych obowiązków niż w innych. Bóg nie lubi takich sług, którzy są Mu częściowo posłuszni: którzy wykonują część pracy, jaką im nakazuje, a nie wykonują pozostałej części.
4. Posłuszeństwo musi być szczere. Naszym celem musi być oddanie w nim chwały Bogu. Finis specificat actionem- w religii wszystko zależy od motywów. Celem naszego posłuszeństwa nie może być uspokojenie sumienia ani zyskanie uznania, czy awansu; lecz abyśmy wzrastali na podobieństwo Boga i oddawali Bogu większą chwałę. "Wszystko czyńcie na chwałę Bożą" (1 Kor 10:31). Wiele chwalebnych dzieł zepsuła i pozbawiła nagrody niewłaściwa motywacja tych, którzy je czynili. Faryzeusze dawali jałmużnę trąbiąc o tym naokoło, aby ich ludzie chwalili (Mt 6:2). Jałmużny powinny swiecić, nie zaś oślepiać blaskiem. Jehu czynił dobrze niszcząc czcicieli Baala i Bóg pochwalił go za to; ponieważ jednak nie miał właściwej motywacji (gdyż celem jego było utwierdzenie swej władzy w królestwie), Bóg patrzył na to tak samo jak na morderstwo: "Pomszczę krew Jezreela na domu Jehu" (Oz 1:4). Przyjrzyjmy się naszym motywom w posłuszeństwie - działanie może być słuszne przy niewłaściwej postawie serca. (2 Krn 25:2). Amazjasz czynił to, co słuszne w oczach Pana, ale nie z całego serca. W posłuszeństwie należy zwracać pilnie uwagę na dwie rzeczy: podstawę i motywy. Chociaż dziecku Bożemu nie dostaje w posłuszeństwie, to jednak zmierza we właściwym celu.
5. Posłuszeństwo musi być w Chrystusie i przez Chrystusa. "Sprawił, że jesteśmy przyjęci w Umiłowanym" (Ef 1:6). To zasługi Chrystusa, a nie nasze posłuszeństwo sprawiają, że jesteśmy przyjęci przez Boga. W każdej części uwielbienia Boga musimy na ramionach naszej wiary zanosić Bogu Chrystusa. Jeśli nie służymy Bogu w ten sposób, w nadziei i ufności w zasługach Chrystusa, wówczas nie jesteśmy Bogu mili lecz raczej rozdrażniamy Go. Kiedy król Uzjasz składał ofiarę z kadzidła bez kapłana, Bóg rozgniewał się na niego i dotknął go trądem (2 Krn 26:20). Tak też kiedy my nie przychodzimy do Boga w Chrystusie i przez Chrystusa, składamy Bogu na ofiarę kadzidło bez udziału kapłana. Czegóż więc za to możemy się spodziewać poza surowym skarceniem?
6. Posłuszeństwo musi być nieustanne. "Błogosławiony ten, kto czyni sprawiedliwość o każdym czasie." (Ps 106:3). Prawdziwe posłuszeństwo nie jest jak jaskrawy kolor skóry jak w ataku gorączki, lecz jak właściwa karnacja. Jest niczym płomień na ołtarzu, który zawsze płonął. [3 M 6:13]. Posłuszeństwo obłudników jest krótkotrwałe, jest niczym tynk, który szybko odpada. Prawdziwe posłuszeństwo jest trwałe. Chociaż spotykają nas uciski, musimy trwać w naszym posłuszeństwie. "Sprawiedliwy trzymać się będzie swojej drogi" (Job 17:9). Ślubowaliśmy stałość; ślubowaliśmy odrzucenie pompy i próżności tego świata oraz walkę pod sztandarem Chrystusa aż do śmierci. Kiedy sługa zawiera przymierze ze swym panem, po zapieczętowaniu postanowień tego przymierza nie może się wycofać, musi wysłużyć swój czas. Takie też przymierze zawarliśmy w chrzcie, i podczas Wieczerzy Pańskiej odnawiamy i pieczętujemy to przymierze ze swej strony, że będziemy wierni i stali w naszym posłuszeństwie; dlatego też musimy naśladować Chrystusa, który stał się posłuszny aż do śmierci (Flp 2:8). Głowa wytrwałego ozdobiona jest koroną. "Temu, kto wytrwa w pełnieniu moich uczynków aż do końca, dam gwiazdę poranną" (Obj 2:26,28).

Wskazówka 1.
Powyższe potępia tych, którzy żyją wbrew temu i odrzucili jarzmo posłuszeństwa. "Co do słów, jakie wypowiedziałeś do nas w imieniu Pana, to nie będziemy ciebie słuchali" (Jer 44:16). Bóg nakazuje ludziom modlić się w swej rodzinie, lecz oni całkowicie to zaniedbują; nakazuje im święcić sabat, lecz oni idą w tym dniu za swymi przyjemnościami; nakazuje im trzymać się z dala od tego, co ma pozór grzechu, lecz oni nie uciekają przed popełnianiem grzechu; żyją mszcząc się i popełniając nieczystość. Jest to wielka pogarda wobec Boga - to jest bunt, a bunt jest jak grzech czarowania.

Dlaczego ludzie nie są posłuszni Bogu? Znają swe obowiązki, ale ich nie czynią.

1. Nieposłuszeństwo Bogu wynika z braku wiary. Quis credidit? "Kto uwierzył wieści naszej?" (Iz 53:1). Gdyby ludzie wierzyli, że grzech jest tak gorzki, że idzie za nim piekło, czy trwaliby w grzechu? Gdyby wierzyli, że dla sprawiedliwego odłożona jest nagroda, że pobożność jest zyskiem, to czyż nie staraliby się żyć pobożnie? Jednak oni są ateistami, skoro nie do końca wierzą w te rzeczy i dlatego nie są posłuszni. Mistrzowski fortel szatana, jego sieć, którą wciąga miliony ludzi do piekła, polega na tym, aby trzymać ludzi w niewierze. Szatan wie, że jeśli uda mu się nie dopuścić, by ludzie uwierzyli prawdzie, to na pewno nie będą jej posłuszni.
2. Nieposłuszeństwo Bogu wynika z braku samozaparcia. Bóg nakazuje jedną rzecz, a pożądliwości człowieka przeciwną. Tacy woleliby raczej umrzeć niż zaprzeć się swych pożądliwości. Jeśli człowiek nie może zaprzeć się swych pożądliwości, nie może być posłuszny Bogu.

Wskazówka 2.
Bądź posłuszny głosowi Bożemu. Na tym polega piękno chrześcijanina.

Jakie mamy argumenty albo zachęty do posłuszeństwa?

1. Posłuszeństwo sprawia, że dla Boga jesteśmy cenni, jesteśmy jego ulubieńcami."Jeśli słuchać będziecie mojego głosu, będziecie moim szczególnym skarbem wśród wszystkich ludów"; będziecie moim działem, moimi klejnotami, źrenicą mego oka" (2 M 19:5). "Dam królestwa na okup za ciebie" (Iz 43:3).
   
2. Przez posłuszeństwo nic nie tracimy. Posłuszeństwo Bożej woli to sposób na to, aby zachować własną wolę.
   
   [1] Czy chcemy mieć błogosławieństwo materialne? Bądźmy posłuszni Bogu. "Jeśli będziesz słuchał głosu Jahwe by wykonywać wszystkie Jego przykazania, błogosławiony będziesz w polu: błogosławiony będzie twój kosz i twoja spiżarnia" (5 M 28:1.3.5). Posłuszeństwo to najlepszy sposób na powodzenie materialnie.
   
   [2] Czy chcemy mieć błogosławieństwo duchowe? Bądźmy posłuszni Bogu. "Słuchajcie mojego głosu, a Ja będę waszym Bogiem" (Jer 7:23). Mój Duch będzie waszym przewodnikiem, będzie was uświęcał i będzie waszym pocieszycielem. Chrystus "stał się sprawcą zbawienia wiecznego wszystkich tych, którzy są mu posłuszni" (Heb 5:9). Kiedy podobamy się Bogu, podobamy się sobie samym; kiedy oddajemy Mu to, co się od nas należy, On daje nam posag. Skłonni jesteśmy powiedzieć wraz z Amazjaszem: "A co mamy zrobić ze stu talentami?" (2 Krn 25:9). Nic nie tracimy jeśli okazujemy posłuszeństwo Bogu. Posłuszny syn otrzyma dziedzictwo. Bądź posłuszny a odziedziczysz Królestwo. "Upodobało się Ojcu dać wam królestwo" (Łk 12:32).
3. Jakimże grzechem jest nieposłuszeństwo!
   
   [1] Jest to grzech irracjonalny. Nie możemy się ostać w buncie przeciwko Bogu. "Czy jesteśmy mocniejsi od niego?" Czy grzesznik chce stanąć do walki z Bogiem? (1 Kor 10:22). On jest Ojcem Wszechmogącym, który dowodzi legionami. Skoro nie mamy siły, aby się sprzeciwić Bogu, wobec tego nieposłuszeństwo jest irracjonalne. Jest irracjonalne gdyż jest to wbrew wszelkiemu prawu i wbrew sprawiedliwości. On nam zapewnia codzienne wsparcie, w Nim żyjemy i poruszamy się. Czyż nie jest słuszne, abyśmy żyli dla Niego skoro żyjemy dzięki Niemu? Skoro On nas wspiera, czyż nie powinniśmy być Bogu wierni?
   
   [2] Jest to grzech zgubny. "Pan Jezus objawi się z nieba z potężnymi aniołami, w ogniu płomienistym, biorąc pomstę na tych, którzy nie są posłuszni Ewangelii." (2 Tes 1:7-8). Ten, kto nie chce być posłusznym woli Bożej w nakazywaniu, z pewnością będzie posłuszny woli Bożej w karaniu. Kiedy grzesznik zamyśla rozwiązać węzeł posłuszeństwa, skręca sobie sznur na własne potępienie i zginie bez miłosierdzia. "Sługa, który znał wolę swego Pana, a nie postąpił zgodnie z nią, otrzyma wiele razów" (Łk 12:47). Bóg powie: "Dlaczego nie byłeś posłuszny? Wiedziałeś jak czynić dobro, ale tego nie czyniłeś; dlatego też twoja krew jest na twej głowie".
   
   

Z jakich środków mamy korzystać, abyśmy byli posłuszni?

1. Poważne rozważanie. Zważ, że Boże przykazania nie są uciążliwe. Bóg nie nakazuje niczego nierozsądnego. (1 J 5:3). Łatwiej jest być posłusznym przykazaniom Bożym niż grzechom. Przykazania grzechu są uciążliwe - jakże się człowiek męczy, kiedy poddaje się pożądliwości! Na jakie niebezpieczeństwa się naraża, narażając nawet swoje zdrowie i duszę, aby zaspokoić swe pożądliwości! Jakie uciążliwe podróże podejmował Antioch Epifaniusz aby prześladować Żydów! "Trudzą się by pełnić nieprawość" - czy nie jest łatwiej być posłusznym przykazaniom Bożym? Chryzostom mówi, że cnota jest łatwiejsza niż występek; trzeźwość jest mniej uciążliwa niż pijaństwo. Niektórzy doszli do nieba z mniejszymi bólami niż inni do piekła. Bóg nakazuje tylko to, co jest dla nas dobre. "A teraz, Izraelu, czego żąda od ciebie Pan, Bóg twój? Tylko tego, byś się bał Pana, Boga swojego, [...] przestrzegał Jego ustaw, które ci dziś nakazuję, dla twego dobra" (5 M 10:12-13). Posłuszeństwo Bogu jest nie tyle naszym obowiązkiem, co naszym przywilejem. Jego przykazania karmią do syta. Dlaczego Bóg każe nam pokutować? Aby nasze grzechy zostały zgładzone (Dz 3:19). Dlaczego każe nam wierzyć? Abyśmy byli zbawieni (Dz 16:31). W każdym przykazaniu Bożym jest miłość. Jest to tak, jak gdyby król kazał swym poddanym kopać w kopalni złota, pozwalając jednocześnie, aby wzięli sobie to złoto, które wykopią.
   


2. Gorliwe błaganie. Błagaj Ducha o pomoc, by prowadził cię w posłuszeństwie. Duch Boży sprawia, że posłuszeństwo jest łatwe i miłe. Kiedy magnes przyciąga żelazo, to łatwo się porusza. Tak też jeśli Duch Boży ożywi i pociągnie serce, wówczas nie jest trudno być posłusznym. Kiedy Duch wieje, płyniemy z rozwiniętymi żaglami w posłuszeństwie. Uczyń Jego obietnicę swą modlitwą: "Włożę Ducha Mego do waszych serc i sprawię, że będziecie kroczyć według moich ustaw" Ezech 36:27. Obietnica zachęca nas, zaś Duch Święty uzdalnia nas do posłuszeństwa.