Z podanymi i oznaczonymi wariantami tekstowymi, informującymi o drodze przekazu tekstu i różnych szkołach krytyki tekstu.
Jezus nakazał w Ewangelii Jana 2:16, "Nie róbcie z domu Ojca mego, domu handlowego" (Grecki: " mh poieite ton oikon tou patroV mou oikon emporiou"). Ten Grecki Nowy Testament, z oznaczonymi słowami stanowiącymi warianty tekstowe, stanowi własność powszechną i może być swobodnie wykorzystywany do dowolnego celu. Format plików, jak opisano później, został obmyślany w taki sposób, aby czytelnik mógł błyskawicznie poznać istotne różnice tekstowe dotyczące danego fragmentu i określić ich źródło związane z daną tradycją tekstową, a także poznać ocenę różnych uczonych. Ten format nadaje się idealnie do automatycznego komputerowego wyszukiwania i wyświetlania tekstów.
METODA TRANSLITERACJI
Transliteracja alfabetu greckiego jest prosta i zgodna z przyjętą w Słowniku Stronga.
Podana jest poniżej:
Alpha = a Nu = n
Beta = b Xi = x
Gamma = g Omicron = o
Delta = d Pi = p
Epsilon = e Rho = r
Zeta = z Sigma = s (również na końcu słowa)
Eta = (ASCII 136) Tau = t
Theta = th Upsilon = u
Iota = i Phi = pf
Kappa = k Chi = ch
Lambda = l Psi = ps
Mu = m Omega = " (ASCII 147)
Jeśli potrzebna jest zmiana tej transliteracji na bardziej odpowiadającą greckiemu układowi klawiatury, można po prostu użyć dowolnego edytora tekstowego, do wykonania poniższych globalnych zamian.
Psi: 'ps' na 'q' Chi: 'ch' na 'c' Phi: 'ph' na 'f' Theta: 'th' na 'y' Omega: '"' na 'w' Eta: '' na 'h'
Należy starannie pilnować dokonania tych zamian "dokładnie" według podanego porządku, gdyż w przeciwnym razie zamienione mogą zostać niewłaściwe litery. Przykładowo, zamiana eta na 'h', przed zamianą theta na 'y', spowodowałaby, ze litery tau eta wyglądałyby jak theta i zostałyby niewłaściwie zamienione na 'y'. Podany powyżej porządek został przetestowany i działa dobrze.
Jeśli potrzebna jest rozróżnienie wyglądu końcowej sigmy, należy dokonać Następującej zamiany.
's ' na 'v '
's[Hrt] na 'v[Hrt]'
's]' na 'v]'
's>' na 'v>'
Symbol [Hrt] dotyczy Word Perfecta, i może mieć inną formą w używanym przez Was edytorze. Chodzi o uzyskanie znaku sigmy końcowej na końcu słów oddzielonych Spacją, jak również w słowach znajdujących się na końcu linii. Stąd [Hrt].
ZASADY ORTOGRAFICZNE
Zastosowano zasady ortograficzne, wykorzystane przez George'a Rickera Berry'ego w jego wydaniu "The Interlinear Literal Translation of the Greek New Testament" (Now Jork, Hinds & Noble, 1897). Te zasady naśladują Berry'ego w tym co podane w jego "Wprowadzeniu" str. ii [Tekst grecki zmieniony zgodnie z aktualnym standardem transliteracji]:
dodaliśmy ...końcowe -n do trzeciej osoby liczby pojedynczej i mnogiej w -si; trzeciej pojedynczej w -e; w in w datiwach liczby mnogiej w in -si & c. Zamiast "out"" daliśmy "out"s."
Ta metoda jest wykorzystana wyłącznie w celu ułatwienia wymowy i nie zmienia znaczenia tekstu greckiego. Proszę również zauważyć, że metoda Berry'ego jest bardziej zgodna z praktyką najstarszych manuskryptów greckich niż mogłyby sugerować współczesne podręczniki gramatyki strukturalnej.
W opracowanej metodą Większościową (Majority) księdze Objawienia (jedynie) metoda ta nie jest w stały sposób stosowana, ze względu na szczególne wymagania w zakresie porównywania danych.
NUMERACJA WERSETÓW
W celu ułatwienia pracy, zasady numeracji wersetów zostały sformułowane w taki sposób, aby były zgodne z przyjętymi w większości standardowych wersji angielskiego Nowego Testamentu, podążając za Wersją Autoryzowaną (Króla Jakuba) z 1611 roku. W przypadku wystąpienia znaczących różnic w numerowaniu wersetów, są one dodane do tekstu w nawiasach.
PRZYDECHY, AKCENTY I ZNAKI DIAKRYTYCZNE
Wszystkie znaki przydechów, akcentów, duże litery, znaki interpunkcyjne i diakrytyczne zostały pominięte. Stanowią one zasadniczo efekt działania współczesnych edytorów i nie występują w starożytnych manuskryptach.
TYTUŁY I KOLOFONY KSIĄG
Tytuły ksiąg nie występują w tych plikach. Greckie kolofony, zamykające listy, które występują w tekście angielskim Wersji Autoryzowanej, zostały umieszczone w nawiasach [] tam gdzie pojawiają się w edycji Stefanusa z 1550 r. (tylko).
METODA OZNACZANIA WARIANTÓW
Wymienione poniżej znaczniki zostały użyte do oznaczenia słów należących do pojedynczego łańcucha przekazu tekstu, lub tekstu opracowanego przez grupę uczonych. Znaczniki dotyczą konkretnych słów danego wariantu. Słowa, które nie posiadają żadnego znacznika są identyczne w różnych wydaniach tekstu greckiego.
t = Textus Receptus Stefanusa 1550 r.
Wykorzystano tekst z wydania George'a Ricker Berry'ego "The Interlinear
Literal Translation of the Greek New Testament." Tekst ten jest prawie
identyczny z wydaniami Erazma z 1516 r., Bezy z 1598 r., oraz faktycznym
Textus Receptus: wydaniem Elzevira z 1633 r. Berry stwierdza, że "Zasadniczo
są one jednym i tym samym; i [każdy] z nich może być określany jako
Textus Receptus" (Berry, str.ii).
Te wcześnie wydrukowane greckie wydania Nowego Testamentu blisko odzwierciedlają
tekst angielskiej Autoryzowanej Biblii Króla Jakuba z roku 1611, ponieważ tamta
wersja była bardzo bliska tekstu Bezy 1598, który niewiele się różnił od wydań
"Textus Receptus" z przeszłości. Te edycje Textus Receptus
opierają się o manuskrypty Większości Bizantyjskiej, które odgrywały dominującą rolę w okresie ręcznego kopiowania rękopisów greckiego Nowego
Testamentu.
s= Textus Receptus Scrivenera 1894 r.
Użyty tekst to "^ Kain^ Diath^k^: The New Testament. The Greek
Text underlying the English Authorised Version of 1611" (London:
Trinitarian Bible Society, 1977). Jest to niezmieniony reprint
"The New Testament in the Original Greek according to
the Text followed in the Authorised Version" Scrivenera(Cambridge:
University Press, 1894, 1902).
Scrivener podjął próbę rekonstrukcji tekstu greckiego stanowiącego
podstawę dla angielskiej biblii KJV z roku 1611 KJV, w celu porównania
z angielską wersją zrewidowaną z roku 1881. W tych miejscach w których
KJV zachowała zgodność z łacińską Vulgatą (Jana 10:16),
Scrivener wprowadził odpowiedni tekst grecki, zamiast tłumaczyć
zwrotnie z łaciny na grekę, co dałoby słowo greckie bez żadnego poparcia
w greckich manuskryptach. Dzieło Scrivenera jest oparte o teksty Większości Bizantyjskiej, a w wielu miejscach jest zgodne ze współczesnymi wydaniami opartymi o tekst aleksandryjski.
b= Większość Bizantyjska
Jest to tekst ustalony przez barona von Sodena, "Die Schriften
des Neuen Testaments in ihrer altesten erreichbaren Textgestalt"
(Gottingen: Vandenhoeck und Ruprecht, 1911) i Hermana C. Hoskiera,
"Concerning the Text of the Apocalypse" (London: Bernard Quaritch,
1929). Ta technika ustalania i oceny ważności tekstu bizantyjskiego,
została wykorzystana przez Hodgesa i Farsteda w "The Greek New Testament
according to the Majority Text" (Nashville: Thomas Nelson, 1982;
1985). Została następnie użyta przez Robinsona i Pierponta,
co w rezultacie dało 99,75 procent zgodności pomiędzy tymi dwoma tekstami.
Tekst Większości Bizantyjskiej jest blisko łączony z wydaniami
Textus Receptus editions, a zresztą powinien być przy zgodności
przewyższającej 98%. Jak stwierdził Maurice Robinson w swoim wydaniu
Większości Bizantyjskiej: "George Ricker Berry prawidłowo zauważył, żecorrectly noted
'zasadniczo są one jednym i tym samym; i [każdy] z nich może być określany
jako Textus Receptus' (George Ricker Berry, ed.,
_The Interlinear Literal Translation of the Greek New Testament_
[New York: Hinds & Noble, 1897], p.ii).
a= Aleksandryjski Podane są różnice wyznaczone przez trzecie wydanie Zjednoczonych Towarzystw Biblijnych i uwzględnione przez takie współczesne przekłady jak NIV i NASB. Chociaż te warianty pochodzą z manuskryptów o mniejszej ilości świadectw tekstowych niż Większość Bizantyjska, to wiele różnic jest dokładnie tymi, które zostały podane przez tekst Większości Bizantyjskiej i Scrivenera. Procentowy udział wariantów jest stosunkowo niewielki i występuje głównie w zakresie położenia i pisowni słów. Wiele z podanych zmian to słowa pominięte lub umieszczone w nawiasach jako wątpliwe, co nie budzi zdziwienia przy stosunkowo mniejszej ilości tekstów należących do tego strumienia przekazu.
GDZIE MOŻNA ZNALEŹĆ TEN DOKUMENT
Najnowszą, najbardziej aktualną i sprawdzoną kopię tych plików można znaleźć na:
witrynie Bible Foundation, http://www.bf.org
lub kontaktując się z:
Mark Fuller 1129 East Loyola Drive Tempe, Arizona, 85282 602-829-8542
|
|
|