SEKTA NAZAREJCZYKÓW

W artykule zatytułowanym "Czy w Kościele istnieją sekty?", zamieszonym w L'Osservatore Romano, wyd. polskie 11(197)1997, str. 45-58, a dostępnym w Internecie pod adresem http://priv2.onet.pl/su/ksload/czytelnia1.htm, arcybiskup Christoph Schónborn, Ordynariusz Wiednia, tak opisuje naturę sekty:

W języku religijnym, który bardziej adekwatnie (i dlatego bardziej precyzyjnie) opisuje to zjawisko, sekta to ugrupowanie, które oderwało się od wielkich Kościołów, Kościołów masowych. Często sekty zachowują wybrane wartości, idee religijne i formy życia wspólnot kościelnych, od których się oderwały. Te pierwotne elementy zostają w nich jednak wyniesione do rangi absolutu, wyizolowane i ujęte w ramy życia wspólnotowego, które zrywa wszelkie więzi z pierwotną społecznością i zabiega przede wszystkim o zachowanie i obronę samej siebie. W powiązaniu z tymi podstawowymi elementami można jeszcze wymienić następujące cechy charakterystyczne sekt: irracjonalne idee religijne (na przykład oczekiwanie bliskiego końca świata); odrzucenie wszelkiego porozumienia duchowego z osobami myślącymi inaczej; przesadny entuzjazm w przedstawianiu i realizowaniu własnej wizji; agresywny prozelityzm i przesadne poczuciem misji w stosunku do świata, traktowanego pogardliwie; kategoryczna wiara w możliwość zbawienia jedynie ograniczonej liczby ludzi, należących do danej grupy.

Poniżej zestawiam kryteria księdza arcybiskupa z rzeczywistością pierwotnego chrześcijaństwa, opartego na nauce Pana Jezusa Chrystusa i apostołów.

1. sekta to ugrupowanie, które oderwało się od wielkich Kościołów, Kościołów masowych
   I odpowiedzieli im Faryzeuszowie: Czy i wy jesteście zwiedzeni?
   Czy kto uwierzył w niego z książąt albo z Faryzeuszów?
   Tylko ten gmin, który nie zna zakonu; przeklęci są.
   Jan. 7:47-49
   
2. Często sekty zachowują wybrane wartości, idee religijne i formy życia wspólnot kościelnych, od których się oderwały.
   Na mównicy Mojżeszowej zasiedli uczeni w Piśmie i faryzeusze.
   Wszystko więc, co by wam powiedzieli, czyńcie i zachowujcie, ale według uczynków ich nie postępujcie; mówią bowiem, ale nie czynią.
   Mat. 23:2-3
   
3. W powiązaniu z tymi podstawowymi elementami można jeszcze wymienić następujące cechy charakterystyczne sekt:
   

• irracjonalne idee religijne (na przykład oczekiwanie bliskiego końca świata);
  I oczekiwać Syna jego z niebios, którego wzbudził od umarłych, Jezusa, który nas ocalił przed nadchodzącym gniewem Bożym.
  1 Tes. 1:9-10
  
  ...gdy się objawi Pan Jezus z nieba ze zwiastunami mocy swojej, W ogniu płomienistym, wymierzając karę tym, którzy nie znają Boga, oraz tym, którzy nie są posłuszni ewangelii Pana naszego Jezusa.
  2 Tes. 1:7-8
  
• odrzucenie wszelkiego porozumienia duchowego z osobami myślącymi inaczej;
  Kto nie jest ze mną, jest przeciwko mnie, a kto ze mną nie zbiera, rozprasza.
  Mat. 12:30
  Albo jaka zgoda między Chrystusem a Belialem, albo co za dział ma wierzący z niewierzącym?
  2 Kor. 6:15
  
• przesadny entuzjazm w przedstawianiu i realizowaniu własnej wizji;
  I oto teraz, zniewolony przez Ducha, idę do Jerozolimy, nie wiedząc, co mnie tam spotka,
  Prócz tego, o czym mnie Duch Święty w każdym mieście upewnia, że mnie czekają więzy i uciski.
  Lecz o życiu moim mówić nie warto i nie przywiązuję do niego wagi, bylebym tylko dokonał biegu mego i służby, którą przyjąłem od Pana Jezusa, żeby składać świadectwo o ewangelii łaski Bożej.
  Dz.Ap. 20:22-24
  
  A uczyniwszy bicz z powrozków, wszystkich wygnał ze świątyni, i owce i woły: a tym, co pieniędzmi handlowali, pieniądze rozsypał i stoły poprzewracał;
  A tym, co gołębie sprzedawali, rzekł: Wynieście to stąd, a nie czyńcie domu Ojca mego domem kupieckim.
  I wspomnieli sobie uczniowie jego, iż napisano: Żarliwość o Dom Twój pochłonęła mnie.
  Jan. 2:15-17
  
• agresywny prozelityzm i przesadne poczucie misji w stosunku do świata,
  I rzekł im: Idąc na cały świat, głoście dobrą nowinę wszystkiemu stworzeniu.
  Mar. 16:15

• w stosunku do świata, traktowanego pogardliwie;
  Nie miłujcie świata ani rzeczy, które są na świecie. Jeśli kto miłuje świat, nie ma w nim miłości Ojca.
  Bo wszystko, co jest na świecie, pożądliwość ciała i pożądliwość oczu, i pycha życia, nie jest z Ojca, ale ze świata.
  1 Jan. 2:15-16

• kategoryczna wiara w możliwość zbawienia jedynie ograniczonej liczby ludzi, należących do danej grupy.
  Kto uwierzy i ochrzczony zostanie, będzie zbawiony, ale kto nie uwierzy, będzie potępiony.
  Mar. 16:16
  
  Poganie słysząc to, radowali się i wielbili Słowo Pańskie, a wszyscy ci, którzy byli przeznaczeni do życia wiecznego, uwierzyli.
  Dz.Ap. 13:48

Do opisanych w Piśmie Świętym naśladowców Jezusa przytoczone przez księdza arcybiskupa kryteria "pasują jak ulał", nie zostawiając cienia wątpliwości, że chrześcijaństwo mogło być w swych początkach uznawane za sektę. I rzeczywiście tak było, jak świadczy wypowiedź oficjalnych przedstawicieli ówczesnego wielkiego Kościoła o apostole Pawle:

Albowiem znaleźliśmy tego męża zaraźliwego i wszczynającego rozruch między wszystkimi Żydami po wszystkim świecie, i herszta tej sekty Nazarejczyków.
Dz.Ap. 24:5

Podobnie i dzisiaj chrześcijanie, nie należący do ugrupowań, których jedynym argumentem, jest fakt, że są wielkie (por. Obj. 17:5), bywają określani przez ich przywódców jako sekciarze i zwalczani z wielkim zapałem, jak to zresztą zapowiedział sam Pan:

Wyłączać was będą z synagog; owszem przyjdzie godzina, że każdy, kto was zabije, będzie mniemał, że Bogu posługę czyni.
Jan. 16:2